Payrworks

The sky went black
Clouds split in two
Fire sparks in between
Then heaven surrounds you
Staring to the unlikely stars
My fascinations begin
Secretly growing deeper
Breaking the rules of Sin
Only to whisper my thoughts
Staring to the shaded moon
My confusions begin
Darkness stills my shadow
Leaving my only kin
Only to be blinded by light
Secret invitations
Leading to your heart
My lasting daze begins
Wishing it will never end

To: Anonymous

I always smile
So I can hide the pain
I turn up the
volume of my brain
So I will not hear
what my heart says
I always laugh
So I will not notice
that I'm crying inside
I always lie to you
So I can keep to
myself what is true
That I love you
Inspite of every
existing thoughts
Of every single story
I've heard
Inspite of every
existing reasons
I'll say goodbye to
the feelings i have for you
Like nothing happened
I'll let everything
be back to normal
I will be ok, I guess
Just have to reformat
my brain and my heart
No need for backups
Just a fresh, new start

Bago matulog...

Kinuha ko lang galing sa mga nagpost sa tag board ko:

"Mas maingay talaga ang mga salitang hindi masabi..."

"...Sana sa sobrang ingay, marinig na niya"

Mga matalinhagang salita na nabasa ko bago ako matulog. Natanong ko lang sarili ko, posible kayang naririnig(nararamdaman) na niya pero di lang niya pinapansin o pilit na 'di pinakikinggan dahil sa kanya kanyang kadahilanan. Ah ewan ko, minsan sa sobrang layo ng katayuan namin, imposible nang magtagpo pa kami sa iisang lugar. Parang ako ang Milky Way, siya ang Andromeda na kahit kailan 'di pwedeng matagpuan sa isang space zone. "Impossible is nothing" ika nga ng Adidas, "Impossible is zero" ika nga ni Gilbert Arenas, pero andyan parin ang mga salitang "not meant for you" at "pangit ka, 'di ka pwedeng maging bida sa telenobela". Aasa na nga lang ako sa tadhana, hihintaying marinig ang "It's my destiny" ika nga ni Hiro Nakamura. Ah ewan ko ulit, matutulog na nga lang ako. Hahaha! Madramang gabi sa inyong lahat!!


Peace Out!

Salamin

Ano naman napala mo ngayon? As usual, wala no? Sinasabi ko na sa'yo dati pa na magseryoso ka naman paminsan minsan. Lagi ka nalang kasing ganyan eh kaya walang nangyayari sa inyo.

Dinadaan mo lang sa biro lahat ng gusto mong sabihin. Puro ka joke, joke 'pag naglalakad, joke 'pag kumakain, joke pauwi, joke lang lagi. Isa kang malaking joke kung alam mo lang. Para kang artistang 'di naman dapat maging artista, banda na sikat na hindi naman magaling, mga tao sa big brother house, mga politikong magaling lang 'pag nangangampanya. Lahat sila joke sa lipunan, kasama ka na sa kanila ngayon.

Ano ba gusto mong iparating sa kanya sa mga ginagawa mo? Inuunahan mo na siyang wala lang 'yun. Dahilan doon, dahilan dito. Palusot doon, palusot dito. Siguro try mong baligtarin ang suot mo, tapos ibitin mo sarili mo ng patiwarik, baka dahil 'dun masabi mo na kung ano ba talaga nararamdaman mo, hindi ung mga antonym 'nun. 'Wag ka ng sinungaling pare ko, masama 'yan. Dinagdagan mo lang ng insulto ang katauhan ni katorpehan.

Oo, gusto mo siyang maging masaya 'pag magkasama kayo pero dadating ang panahon na aaminin mo din na mahal mo siya. At dahil nasanay siyang mapagbiro ka, hindi seryoso at makulit, sa tingin mo maniniwala siya sa sasabihin mo. Makukuha ka kaya niyang seryosohin.....

Bahala ka na, kung ano man maging ending, kung maging comedy o tragedy 'yun, magkatuluyan man o hindi ang mag-love team, hindi ka naman mamamatay eh. Alam nating nabubuhay lagi ang bida hanggang matapos ang telenobela. Habang may buhay. may pag-asa ika nga.

Selfone

Ngayong gabi madilim dito, walang ilaw, brownout sa aking mundo... Nakahiga ako ngayon sa kama ko, tanging tunog lang ng electric fan ang naririnig, madilim, ilaw lang ng cellphone ang magpapaliwanag ngayon sa kwarto ko, 'yun ay kung magtetext ka. Umaasa, nag-iisip kung mayroon pa ba akong pwedeng gawin kundi maghintay.

Dahil katulad mo, ako rin ay nagbago, 'di na tayo tulad ng dati, kay bilis ng sandali... Wala akong balak noon na pumasok sa buhay mo, maging ka-close ka at maging kabarkada. Oo, kakilala nga kita pero 'di kita kakausapin hanggang 'di mo din ako kakausapin, vice-versa. Marami rin akong kwentong narinig galing sa kaibigan mo tungkol sa'yo at hindi magaganda 'yun at wala akong pakialam doon, 'di naman kasi kita ka-close. Pero ang baduy nga naman ng tadhana paminsan-minsan, dahil sa isang quote sa text nagbago lahat. Nagreply siya, gumawa siya ng isang argument at ako namang ma-pride din, sinagot ko ung argument na 'yun. One argument after the other, hanggang sa magka-biruan at magka-gaguhan kami. Masaya ang usapang 'yun na sinundan pa ng ibang usapan sa text at sa telepono. In short, naging close kami, sobrang close friends.

Minsan tayo'y naiwan, walang ibang kasama ngunit nang ikaw ay kaharap ko na, 'di ko masabing mahal kita... Naging madalas ang pagpunta natin ng mall, pagtambay sa bahay, pagkanta sa videoke, paglaro sa arcade at pagkain ng magkasama. Lahat ng iyon naging masaya tayo, hanggang sa paguwi nating dalawa, wala tayong ginawa kundi magkwentuhan at magbiruan. Hanggang umiral na naman ang kabaduyan ng tadhana, narealize ko nalang na mahal na pala kita at umaasang ganoon din nararamdaman mo sa akin. Pero isang gabi na pauwi na tayong dalawa, nakatingin ako sa'yo pero nakatingin ka sa isang lalaki. Parang nakita ko na ang ganung klase ng tingin... aha! ganyan ang mga klase ng tingin ko sa'yo. Talo na ko, ano ba laban ko sa isang gwapo, matangkad at mukhang mayaman na tulad niya. Ang pinanghahawakan ko lang ay ang nararamdaman ko para sa'yo, at hindi ko alam kung sapat na ba iyon para sa preferences mo. Buong biyahe natin pauwi di ako nagsasalita, tinatanong mo ako kung bakit ako ganyan, naninibago ka sakin. Ito na siguro ung pagkakataon para sabihin kung ano ba talaga nararamdaman ko para sa'yo, pero mas pinili ko pang sabihin na ewan ko, na matutulog nalang ako kasi wala akong tulog kakagawa ng projects. Nanahimik ka nalang. Ganun din ako. Mas maayos pa nga siguro kung manahimik nalang ako kesa magpaliwanag pa ko.

Ngayong gabi madilim dito, walang ilaw, brownout sa aking mundo. Sa init naiinip, sa dilim nangangapa, naalala tuloy kita... Umaasa, nag-iisip kung mayroon pa ba akong pwedeng gawin kundi maghintay, maghintay ng pagkakataon kung kelan hindi na dadagain ang dibdib ko, maghintay sa isang pagkakataon na hindi na dadating, talo na ko. Tumunog ang cellphone ko, kasabay ng pagtilaok ng manok. Umaga na pala at nagtext ka.

"good morning...ano na namang kadramahan ung kagabi ha? hehehe...sabay tayo umuwi mamya ah..ha? ha? ha?"

"wala lang yun...sinumpong lang...meron ako eh...sige sabay tayo mmya sunduin kita..=p"


Maya-maya lang ay may ilaw na, pero sana ay malaman mo. Magka ilaw man madilim pa rin, magka ilaw man madilim pa rin kung wala ka... "Sige sabay tayo mamaya..." sinabi ko na naman 'yun, isang araw na namang lulong sa panaginip. Lubog sa lupa, halik sa hangin. Hindi ko na alam kung ano na ang mga susunod pang mangyayari. Malabo parin, nagmamakaawa na 'wag umiral ang kabaduyan ng tadhana.


Paalala: Pasensya na Parokya ni Edgar at Sugarfree, ginamit ko lyrics ng kanta ninyo. Maraming Salamat! Suportahan ang musikang Pilipino!!

Ang naturang gawa ay kathang isip lamang, kahit anong pangyayari na nasulat na may pagkakahawig sa totoong buhay ng isang tao ay hindi sinasadya. Kung ayaw ninyong maniwala, eh 'di 'wag! hmfnez! =>


Peace Out!

Sa Mata ng isang Tanga

Isang malaking cliche sa mundo ang pagiging torpe, ika nga nung isang kowt na natanggap ko kanina..."wala sigurong taong matatawag na manhid kung lahat tayo kayang aminin ang totoong nararamdaman natin". May point siya dun, natatakot sabihin, natatakot umamin dahil sa mga naiisip na consequences kaya nagpapakamanhid nalang at nagpapakatanga nalang.

Isa sa mga strengths ko ay ang magpakatanga. Ang galing galing ko dyan, promise! Paturo kayo kung gusto nyo ha. Putang inang yan. Gawin nating example ay ang pagibig, sa pagibig gagawin mo lahat para mapasaya ang taong gusto mo pero hindi niya alam kasi nga torpe ka. Gagastos ka, gugulin mo oras mo sa kanya, magno-novena ka, magpu-prusisyon ka, at higit sa lahat magpapapako ka sa krus para lang sa kagustuhan mong mapansin at magustuhan ka niya, in short "martir" ka na. Kung sino ang hindi pa nagpaka-martir, swerte kayo, kung sino ung nagpaka-martir na taas ang mga kamay! Ako muna magiging representative nyo kung ok lang.

Naranasan ko na ang bagay na yun, ang sakit, ouchnez ika nga. Lalo na pag sasabihin sayo, may gusto siyang tao...*pagasa! pagasa! baka ako yun*... at hindi ikaw. Kamalas-malasan din minsan pagdating sa love life. Pero sabi nga nila, "you deserve someone better...", magtiwala ka nalang dun at magkakaroon ka na ulit ng pagasa siguro.

Kung nahahalata mo naman na hindi worth it ang ginagawa mo at magiging mas productive pa ang buhay mo kung sa ibang bagay, e di itigil mo na ang kagaguhang iyon at get a life. Masakit pero ganun talaga eh, part of growing up ika nga ulit. Wag ka lang bibitaw ng kapit, general rule of thumb yan, ayos di ba.

Napapansin ko madadrama ang mga huling post ko dito sa blog ko. Eto na ata ung withdrawal syndrome ko pag hindi na ko nakakapag-panigarilyo. Naghahanap na din katawan ko ng alcohol na maiinom, mga kaklase! inuman na tayo! please!!


Peace Out!

Istorya ng Kaibigan

Dear Mr. Love,

I haven't written here what I always wanted to write. Something about her, something about my feelings for her. I'm afraid that our course of friendship will change if I will write something about her here in my blog. Because I know that she will notice it that the girl I'm pertaining to is herself. You would ask, why would I write something that is "obviously" about her and why here in my blog. I don't know, all I know is I want to write every single thing about you, what you do and what you said... literally, and I want the whole world to know my feelings for her excluding herself. Anyway, I still don't have the guts to write it.

Yours truly,

Christorpe


...typical na istorya hindi ba, pero bakit kapag ikaw na ang nasa katayuan niya ang hirap gawan ng solusyon. Some people are born to be torpe ika nga.


Peace Out!

Goner...

Every little thing that had happened since the 1st day of February became a part of my sad song. For verse 1 and 2, it includes the start of our fights, what are the things she said and what I said to her. For the refrain, it states our own reasons and explanations. For the chorus, it's all about the thing we must do, "move on".

The bridge has the things that happened last night and this will be followed by the longest instrumental anybody can experience. As my song progresses, little by little, I will not feel her presence anymore. Numb.

....But I will do treasure all the memories left behind, all the lessons learned will be a part of my life. 'til then pain, hatred and mourne!! I'll be on my own now. Thanks for all the memories.

A Blog Entry...

I've felt the madness that February 14th can bring, traffic (specifically in Dimasalang), people and couples "swarm" in different places, and a solitary feeling that only several bottles of beer and sticks of cigarette can mend. I'm not saying these things as a sign that I will hate Valentine's Day since me and my girlfriend broke up.

Some things can only be understood and explained by the person that experienced or felt that thing. My friends told me that I'm "bitter", and I need to move on so I will not complain, I will not be dramatic over songs of the broken hearted and other related stuffs. To be honest, I still haven't moved on, memories of us sneak in my mind, telling me that I must be sorry, reminding me of the pain, letting me realize that she's gone. I have to fight those demons in my head, I know that our relationship won't work, for now I guess.

I must intoxicate muyself, I need to hit the bed hard as I fall to sleep, so I will be to dreamland fast, without having those "demons" in my head before I fell asleep. Have to sleep, I know tomorrow will be different, another ordinary day that me and myself will share. I have no responsibilities of a relationship, only reponsibilities for myself. I will not worry about other person, just have to worry about myself. I will not have to think for another person, just have to think for myself. Those statements support my famous, three-word statement.. "I Love Myself".


Peace Out!

Ibig Pag Mahal

Mayroon akong koleksyon ng kwento ng iba't ibang klase ng kwento ng pagibig dito sa utak ko galing sa mga kaibigan ko. Magaan lang talaga siguro loob nila sakin para ikwento nila sakin un o di kaya masyado silang malungkot o masaya na kailangan na hindi pwedeng palipasin ang isang minuto ng walang makekwentuhan.
Ganun talaga siguro pag pag-ibig na paguusapan, may kanya kanyang inspiration sa buhay, kanya kanyang lungkot, kanya kanyang iyak at tulo ng uhog, kanya kanyang sakit, kanya kanyang ngiti ng kawalan kahit may tinga, ung mga ganung tipo. Ganun kalakas ung hatak ng love ika nga ng nagsulat. Kaya ka nitong palutangin, parang David Blaine, kaya ka nitong gawing baliw, para paring si David Blaine at kaya ka nitong paiyakin ng sobra na hihilingin mo sana di ka na nagmahal.
Ganun talaga ang pag-ibig, parte ng buhay yan, ika nga ni Morrie Schwartz, "Love or else you'll perish". Taena, sino ba ang mabubuhay ng walang nagmamahal at minamahal. Ang hirap nun, what if naghihingalo ka na, kung walang nagmamahal sayo, walang magaalaga sayo at mamatay ka nalang jan, 'nak ka ng lelang mo.
Pag ako nagmahal <*applause*> , bilang alagad ng musika, masusulatan ko ng kanta kung sino man ung babaeng yun. Hindi galing sa utak ung salita at tono, kusang lumalabas nalang, parang instincts lang <*applause ulit*>. Mahirap magmahal, kung di ka sanay magtake ng risks, taena, lalo na pag nagka-traumatic experience ka, whew!
Pero kung ano pa man yang naranasan o nararanasa pagdating sa pag-ibig, maging masaya tayo, dahil naranasan na natin ung ganung pakiramdam, natuto tayo sa ganung karanasan, at makakaranas pa tayo ng iba pang bagay bagay. Masarap magmahal at mahalin kaibigan, talagang nakaka-high, like you'll be touching the sky!! woooO! <*hithit ng rugby*>

Peace out!

Istorya ng Isang Kaibigan...

" Pinaghintay mo na naman ako, ilang oras na kong nakatayo sa meeting place natin, di ka nagrereply sa mga text ko...

Mukha na kong tanga, nagpapakamartir sa lahat ng bagay basta para sayo. Ginagawa ko lahat basta makita ka lang kahit alam kong magmumukha lang akong gago...

Ang masama dun parang tanggap ka lang ng tanggap, hindi mo man lang naa-apreciate ung mga ginagawa ko...

Siguro wala lang ako sa'yo, ok na, tama na, masyado ng magaan buhay mo dahil sakin...

Matanda ka na, bahala ka na sa buhay mo... "

Just Woke Up..

Just thought of quiting, just thought of giving up, just thought of leaving someone behind, our fights have been cliches, same arguments were said and we just blame each other for their own faults. I love our relationship and i do love her, its just that people do get sick of the same things that happen again and again.

Sometimes you just have to give up everything, like your pride, your freedom and face the responsibility in order not to lose someone that important to you. Inspite of the pain, I love her, no questions asked, and I think that's enough to hold on to this relationship. I miss her smile and I wanna see it, I miss her voice and I wanna hear it.

I just sang last Wednesday, "...and I'm gonna be lonely for the rest of my life..." and I prove to myself that i'm wrong. It seems that she really is my forever (i owe this to my bestfriend..). She's asleep now, i love you, and when you wake up, I still love you..